DİJİTAL OYUN OYNAMANIN ÇOCUKLARIN RUHSAL VE FİZİKSEL SAĞLIĞI ÜZERİNE OLUMSUZ ETKİLERİ

Rüstem Mustafaoğlu; Zeynal Yasacı

DİJİTAL OYUN OYNAMANIN ÇOCUKLARIN RUHSAL VE FİZİKSEL SAĞLIĞI ÜZERİNE OLUMSUZ ETKİLERİ

Yazarlar

Rüstem Mustafaoğlu İstanbul Üniversitesi
Zeynal Yasacı Harran Üniversitesi

Anahtar Kelimeler:

dijital oyunlar- teknolojik cihazlar- bağımlılık- çocuk- sağlık sorunları

Özet

Amaç: Bu araştırmanın amacı, dijital oyun oynamanın çocukların ruhsal ve fiziksel sağlığı üzerine olumsuz etkilerini araştırmaktır.
Yöntem: Çalışmaya 7-15 yaş arasında çocuğu olan ve çalışmaya katılmaya gönüllü 139 ebeveyn dahil edildi. Yarı yapılandırılmış değerlendirme formuyla, ebeveynlerin ve çocukların demografik bilgileri, çocukların dijital oyun oynamaya başlama yaşları, gün içinde dijital oyun oynama süreleri ve dijital oyun oynamanın çocuklarının ruhsal ve fiziksel sağlığı üzerine olumsuz etkileri sorgulandı.
Bulgular: Çocukların dijital oyun oynamaya başlama yaş ortalaması 4,5±1,6 yıl ve gün içinde dijital oyun oynama süresi ise 179,9±122,1 dakikaydı. Gün içinde dijital oyun oynama süresinin erkeklerde ve ortaokul öğrencilerinde daha fazla olduğu saptandı. Ebeveynlere göre dijital oyun oynama çocuklarında dijital oyun oynama bağımlılığı (%87,1), anksiyete ve agresif tutum (%74,8) ve depresyon, asosyalleşme (%69,7) gibi ruhsal ve kas-iskelet sistemi problemleri (%72,5), gözlerde kuruluk, ağrı ve kızarıklık (%70,0) ve uyku kalitesinde bozulmaya (%62,2) gibi fiziksel sağlık sorunlarına neden olduğu bulundu.
Sonuç: Dijital oyun oynama çocuklarda, anksiyete ve agresif tutum ve depresyon gibi ruhsal ve kas-iskelet sistemi problemleri, gözlerde kuruluk, ağrı ve kızarık ve uyku kalitesinde bozulma gibi fiziksel sağlık sorunlarına neden olabilir.

Kaynaklar

Lillard AS, Lerner MD, Hopkins EJ, et al. The impact of pretend play on children's development: A review of the evidence. Psychol Bull. 2013;139(1):1-34.

Kennedy-Behr A, Rodger S, Mickan S. Play or hard work: Unpacking well-being at preschool. Res Dev Disabil. 2015;38:30-8.

Inan M, Dervent F. Making a digital game active: Examining the responses of students to the adapted active version. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi. 2016;6(1):113-32.

Bird J, Edwards S. Children learning to use technologies through play: AD igital P lay F ramework. Br J Educ Technol. 2015;46(6):1149-60.

Fleer M. The demands and motives afforded through digital play in early childhood activity settings. Learning, Culture and Social Interaction. 2014;3(3):202-9.

Plowman L, Stevenson O, Stephen C, McPake J. Preschool children’s learning with technology at home. Comput Educ. 2012;59(1):30-7.

Irmak AY, Erdoğan S. Ergen ve genç erişkinlerde dijital oyun bağımlılığı: güncel bir bakış. Türk Psikiyatri Derg. 2016;27(2):128-37.

ICD-11, 2018, https://icd.who.int/dev11/l-m/en#/http%3A%2F%2Fid.who.int%2 Ficd %2Fentity%2 F1448597234 (18 Temmuz 2018’de ulaşıldı)

Prot S, Anderson CA, Gentile DA, et al. The positive and negative effects of video game play. Media & the Well-Being of Children & Adolescents. 2014:109-28.

Young K. Understanding online gaming addiction and treatment issues for adolescents. The Am J Fam Ther. 2009;37(5):355-72.

Kim Y, Smith D. Pedagogical and technological augmentation of mobile learning for young children interactive learning environments. Interactive Learning Environments. 2017;25(1):4-16.

Rosen LD, Lim A, Felt J,, et al. Media and technology use predicts ill-being among children, preteens and teenagers independent of the negative health impacts of exercise and eating habits. Comput Human Behav. 2014;35:364-75.

Wack E, Tantleff-Dunn S. Relationships between electronic game play, obesity, and psychosocial functioning in young men. Cyberpsychol Behav. 2009;12(2):241-4.

Mentzoni RA, Brunborg GS, Molde H, et al. Problematic video game use: estimated prevalence and associations with mental and physical health. Cyberpsychol Behav Soc Netw. 2011;14(10):591-6.

Bluemke M, Friedrich M, Zumbach J. The influence of violent and nonviolent computer games on implicit measures of aggressiveness. Aggress Behav. 2010;36(1): 1-13.

Fischer P, Kastenmüller A, Greitemeyer T. Media violence and the self: The impact of personalized gaming characters in aggressive video games on aggressive behavior. J Exp Soc Psychol. 2010;46(1):192-5.

Gentile DA, Swing EL, Lim CG, Khoo A. Video game playing, attention problems, and impulsiveness: Evidence of bidirectional causality. Psychol Pop Media Cult. 2012;1(1):62-70.

Anand V. A study of time management: The correlation between video game usage and academic performance markers. Cyberpsychol Behav. 2007;10(4):552-9.

King DL, Gradisar M, Drummond A, et al. The impact of prolonged violent video-gaming on adolescent sleep: an experimental study. J Sleep Res. 2013;22(2): 137-43.

Fullerton S, Taylor AW, Dal Grande E, Berry N. Measuring physical inactivity: do current measures provide an accurate view of “sedentary” video game time? J Obes. 2014;1-5.

Ballard M, Gray M, Reilly J, Noggle M. Correlates of video game screen time among males: body mass, physical activity, and other media use. Eat Behav. 2009;10(3):161-7.

Jacobs K, Hudak S, McGiffert J. Computer-related posture and musculoskeletal discomfort in middle school students. Work. 2009;32(3):275-83.

Mustafaoğlu R, Zirek E, Yasacı Z, Özdinçler AR. Dijital teknoloji kullanımının çocukların gelişimi ve sağlığı üzerine olumsuz etkileri. Addicta: The Turkish Journal on Addictions. 2018;5(2):1-21.

Akçay D, Özcebe H. Okul öncesi eğitim alan çocukların ve ailelerinin bilgisayar oyunu oynama alışkanlıklarının değerlendirilmesi. Çocuk Dergisi. 2012;12(2):66-71.

Hastings EC, Karas TL, Winsler A, et al. Young children's video/computer game use: relations with school performance and behavior. Issues Ment Health Nurs. 2009;30(10):638-49.

Aydoğdu-Karaaslan İ. Dijital oyunlar ve dijital şiddet farkındalığı: ebeveyn ve çocuklar üzerinde yapılan karşılaştırmalı bir analiz. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi. 2015;8(36):806-18.

Küçükali A. Çocuklarin oyun oynama hakki ve değişen oyun kültürü. Erzincan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 2015;8(1):1-14.

Toran M, Ulusoy Z, Aydin B, Deveci T, Akbulut A. Çocuklarin dijital oyun kullanimina ilişkin annelerin görüşlerinin değerlendirilmesi. Kastamonu Education Journal. 2016; 24(5) :2263-2278.

Gürcan A, Özhan S, Uslu R. Dijital oyunlar ve çocuklar üzerindeki etkileri. Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü, Ankara. 2008:1-50.

Kutner LA, Olson CK, Warner DE, Hertzog SM. Parents' and sons' perspectives on video game play: A qualitative study. J Adolesc Res. 2008;23(1):76-96.

Kıran Ö. Şiddet içeren bilgisayar oyunlarının ortaöğretim gençliği üzerindeki etkileri (Samsun örneği). Yüksek Lisans Tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Samsun. 2011.

Ferguson CJ, Rueda SM, Cruz AM, et al. Violent video games and aggression: Causal relationship or byproduct of family violence and intrinsic violence motivation? Crim Justice Behav. 2008;35(3):311-32.

Straker L, Coleman J, Skoss R, et al. A comparison of posture and muscle activity during tablet computer, desktop computer and paper use by young children. Ergonomics. 2008;51(4):540-55.

Hysing M, Pallesen S, Stormark KM, et al. Sleep and use of electronic devices in adolescence: results from a large population-based study. BMJ open. 2015;5(1):e006748

DİJİTAL OYUN OYNAMANIN ÇOCUKLARIN RUHSAL VE FİZİKSEL SAĞLIĞI ÜZERİNE OLUMSUZ ETKİLERİ