Keywords
digital game
digital game addiction
outdoor play
outdoor games
Abstract
Objective: The aim of this study was to examine the relationship between Digital Game Addiction and Outdoor Games. Method: The study was carried out by quantitative method.. As a data collection tool in research; The Demographic Information Form prepared by the researcher, Questionnaire Form prepared for children and their families by taking expert opinion, and the “Digital Game Addiction Scale for Children” were used.
Results: With digital game addiction; there was no significant difference between children's thoughts of playing outside, duration of playing, playing outside and playing digital games at home; it was determined that there is a significant difference between the places where games are played outside and the relationships with friends.
Conclusion: Although there is unlimited internet at home, children like to play outside, and children who do not have their own computer and smart phone at home prefer to play outside.
References
Hazar Z. Tekkurşun DG. Dalkıran H. Ortaokul öğrencilerinin geleneksel oyun ve dijital oyun algılarının incelenmesi: Karşılaştırmalı metafor çalışması. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi 2017; 15(4): 179-190.
Kaya BA. Çevrimiçi Oyun Bağımlılığı Ölçeğinin Geliştirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Tokat: Gaziosmanpaşa Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, 2013.
Horzum MB. Ayas T. Çakırbalta Ö. Çocuklar için bilgisayar oyun bağımlılığı ölçeği. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Derg 2008; 3(30): 76-88.
Sayar K. Benli S. Dijital Çocuk. 1. Baskı, İstanbul: Kapı Yayınları, 2020: 19.
Yıldırım M. Bağımsız Anaokulu Öğretmenlerinin Dış Mekân Oyun Alanlarına Ve Uygulamalarına İlişkin Görüşleri. Yüksek lisans tezi, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü İlköğretim Anabilim Dalı, 2017.
Winnicott DW. Oyun ve Gerçeklik, Birkan T (Çeviren). 1. Baskı, İstanbul: Metis yayınları, 2019: 81.
Duman G. Koçak N. Çocuk oyun alanlarinin biçimsel özellikleri açisindan değerlendirilmesi (Konya İli Örneği). Türk Eğitim Bilimleri Derg 2013; 11(1): 64-81.
Egemen A. Yılmaz Ö. Akil İ. Oyun, oyuncak ve çocuk. ADÜ Tıp Fakültesi Derg 2004; 5(1): 39-42.
Van Hoorn J. Nourot PM. Scales B. Alward KR. Play at the Center of the Curriculum.. Boston: Pearson Education, 2011: 4.
Clements R. An investigation of the status of outdoor play. Cont Issues in Early Child 2004; 5(1): 68-80.
Rivkin M. The schoolyard habitat movement: What it is and why children need it. Early Child Edu Jour 1997; 25(1): 61-66.
Wells NM. At home with natüre effects of ‘greenness’ on the children’s cognitive functioning. Environ Behav 2000; 32(6): 775-795.
Palmberg IE. Kuru J. Outdoor activities as a basis for environmental responsibility. J Environ Educ 2000; 31(4): 32-36.
O'Brien L. Learning outdoors: the Forest School approach. Education 2009; 37(1): 45- 60.
Fjørtoft I. Landscape as playscape: The effects of natural environments on childrens’s play and motor development. Child Youth Environ 2004; 14 (2): 21-44.
Kernan M. Devine D. Being confined within? Constructions of the good childhood and outdoor play in early childhood education and care settings in Ireland. Child Soc 2010; 24(5): 371-385.
Ploughman M. Exercise is brain food: effects of physical activity on cognitive function. Dev Neurorehabil 2008; 11(3): 236-240.
Donnelly JE. Lambourne K. Clasroom- based physical activity, cognition and academic achievement. Prev Med 2011; 5(2): 36-42.
Turgut H. Yılmaz S. Ekolojik temelli çocuk oyun alanlarının oluşturulması. III. Ulusal Karadeniz Ormancılık Kongresi, IV, 2010: 1618-1630.
Lovasi GS. Quinn JW. Neckerman KM. et al. Children living in areas with more street trees have lower prevalence of asthma. J Epidemiol Commun Health 2008; 62(7): 647-649.
Taylor AF. Kuo FE. Children with attention deficits concentrate better after walk in the park. J Atten Disord 2009; 12(5): 402-409.
Akkılıç KN. Çocukların doğaya doğanında çocuklara ihtiyacı var. https://www.ntv.com.tr/turkiye/cocuklarin-dogaya-doganin-da-cocuklara-ihtiyaci-var,xE4fW6zrx0iX8sYfE8vKZg (Accessed 4.05.2021).
Heschong L. Elzeyadi I. Knecht C. Re-Analysis report: Daylighting in schools, additional analysis. New Buildings Institute 2002: 2(1): 1-101.
Wu PC. Tsai CL. Hu CH. Yang YH. Effects of outdoor activities on myopia among rural school children in Taiwan. Ophtalmic Epidemiol 2010; 17(5): 338-342.
French AN. Ashby RS. Morgan IG. Rose KA. Time outdoors and the prevention of myopia. Exp Eye Res 2013; 114(1): 58-68.
Ayhan B. Çavuş S. Computer Game Addıctıon: A Fıeld Study On Adolescents, 12. International Symposium Communication in the Millennium. 2014: 15-18 June, Eskişehir, ss. 197- 208.
Toran M. Ulusoy Z. Aydın B. Deveci T. Akbulut A. Çocukların dijital oyun kullanımına ilişkin annelerin görüşlerinin değerlendirilmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi 2016; 24(5): 2263-2278.
Whitton N. Learning with Digital Games: A Practical Guide To Engaging Students In Higher Education. Boston: Routledge, 2010: 47.
Erboy E. Vural RA. İlköğretim 4. ve 5. sınıf öğrencilerinin bilgisayar oyun bağımlılığını etkileyen faktörler. Ege Eğitim Dergisi 2010; (11)1: 39–58.
Ayhan B. Köseliören M. İnternet, online oyun ve bağımlılık. Online Journal of Technology Addiction and Cyberbullying 2019; 6(1): 1-30.
Çetin E. Eğitsel Dijital Oyunlar. 1. Baskı, Ankara: Pegem Akademi, 2013: 85.
Bozkurt A. Dijital oyunlar ve eğitim. Eğitim Teknolojileri Araştırmaları Dergisi 2014; 5(1): 1-21.
Gökçearslan Ş. Durakoğlu A. Ortaokul öğrencilerinin bilgisayar oyunu bağımlılık düzeylerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergis, 2014; 23(14): 419-435.
Aksel N. Ortaokul Öğrencilerinin Dijital Oyun Bağımlılığı Ile Öz Denetim Ve Sosyal Eğilimleri Arasındaki Ilişkinin Incelenmesi. Yüksek lisans tezi, Ordu: Ordu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, 2018.
Weinstein AM. Computer and video game addiction: A comparison between game users and non-game users. Drug Alcohol Abuse 2010; 36(5): 268-276.
Irmak YA. Erdoğan S. Ergen ve genç erişkinlerde dijital oyun bağımlılığı: güncel bir bakış. Turk Psikiyatri Derg 2016; 27(2): 128-137.
Şahin C. Tuğrul VM. İlköğretim öğrencilerinin bilgisayar oyunu bağımlılık düzeylerinin incelenmesi. Journal of World of Turks, 2012; 4(3): 115-130.
Aydoğdu F. Dijital oyun oynayan çocukların dijital oyun bağımlılıklarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Ulakbilge 2018; 6 (31): 1-18.
Rosen LD. Lim A. Felt J. et al. Media and technology use predicts ill-being among children, preteens and teenagers independent of the negative health impacts of exercise and eating habits. Comput Human Behav 2014; 35(1): 364–375.
Taş İ. Güneş Z. 8-12 yaş arası çocuklarda bilgisayar oyun bağımlılığı, aleksitimi, sosyal anksiyete, yaş ve cinsiyetin incelenmesi. Klinik Psikiyatri Derg 2019; 22(1): 83-92.
Kestane M. Dijital oyun bağımlılığının ilköğretim ikinci kademe çağındaki öğrencilerin akademik başarısı ile ilişkisi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Biruni Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Psikolojik Danışmanlık ve Rehberlik Anabilim Dalı, 2019.
Hagedorn WB. Young T0. Identifying and intervening with students exhibiting signs of gaming addiction and other addictive behaviors: implications for professional school counselors. Prof Sch Couns 2011; 14(4): 250-260.
Griffiths MD. The educational benefits of videogames. Educ Health 2002; 20(1): 47-51.
Aydoğdu Kİ. Dijital oyunlar ve dijital şiddet farkındalığı: Ebeveyn ve çocuklar üzerinde yapılan karşılaştırmalı bir analiz. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi 2015; 8(1): 806-818.
Horzum MB. İlköğretim öğrencilerinin bilgisayar oyunu bağımlılık düzeylerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. Eğitim ve Bilim 2011; 36 (1): 56-68.
Yavuzer H. Çocuk Psikolojisi. İstanbul: Remzi yayınevi, 2013: 220.
Güvendi B. Demir GT. Keskin B. Ortaokul öğrencilerinde Dijital Oyun Bağımlılığı ve Saldırganlık. OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi 2019; 11(18): 1194-1217.
Bird J. Edwards S. Children learning to use technologies through play: a digital play framework. Br J Educ Technol 2015; 46(6): 1149-1160.
Rideout VJ. Vandewate EA. Wartella EA. Zero to Six: Electronic Media in the Lives Of Infants, Toddlers And Preschoolers. California, CA: Henry J Kaiser Family Foundation, 2003: 180.
Creswell JW. Eğitim Araştırmaları: Nicel Ve Nitel Araştırmanın Planlanması, Yürütülmesi Ve Değerlendirilmesi. (Çev. Halil EKŞİ). İstanbul: EDAM yayınları, 2017: 16.
Budak İ. Budak A. Nicel, nitel ve karma araştırmalarda örnekleme. Eğitim Araştırmaları, Demir SB (Çeviri Editörü). Educational Research, Johnson B, Christensen L. 4. baskı, Ankara: Eğiten Kitap, 2014: 231.
Hazar Z. Hazar M. Digital game addiction scale for children. Journal of Human Sciences, 2017; 14(1): 203-21.
Tabachnick BG. Fidell LS. Using Multivariate Statistics. Boston: Pearson, 2013.
TÜİK. https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Hanehalki-Bilisim-Teknolojileri-(BT)-Kullanim-Arastirmasi-2020-3679#:~:text=T%C3%9C%C4%B0K%20Kurumsal&text=%C4%B0nternet%20kullan%C4%B1m%20oran%C4 %B1%202020%20y%C4%B1l%C4%B1nda,%73%2C3%20oldu%C4%9Fu%20g%C3%B6r%C3%BCld%C3% BC. (Accessed 23.03.2020)
Ulutaş İ. Şimşek I. Ebeveynlerin çocuk oyun alanlarına ilişkin görüşlerinin belirlenmesi. Türkiye Sosyal Arastirmalar Dergisi 2014; 18(3): 413-425.
Akoğlu G. Karaaslan BT. COVID-19 ve izolasyon sürecinin çocuklar üzerindeki olası psikososyal etkileri. İzmir Katip Çelebi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Dergisi 2020; 5(2): 99-103.
Imran N. Zeshan M. Pervaiz Z. Mental health considerations for children & adolescents in COVID-19 Pandemic. Pak J Med Sci 2020; 36(COVID19-S4), 67.
Yen CF. Tang TC. Yen JY. et al. Symptoms of problematic cellular phone use, functional impairment and its association with depression among adolescents in Southern Taiwan. J Adolesc 2009; 32(4): 863–873.
Yiğit E. Günüç. S. Çocukların dijital oyun bağımlılığına göre aile profillerinin belirlenmesi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 2020; 17(1): 144-174.
Mustafaoğlu R. Zirek E. Yasacı Z. Özdinçler AR. Dijital teknoloji kullanımının çocukların gelişimi ve sağlığı üzerine olumsuz etkileri. Addicta: The Turkish Journal on Addictions 2018; 5(2): 1‒217.
Wood RTA. Problems with the concept of video game “addiction”: Some case study examples. Int J Ment Health Addiction 2008; 6(1): 169-178.
Özmen M. Ortaokul Öğrencilerinde Dijital Oyun Bağımlılığı Düzeyinin Yordanması. Yüksek Lisans Tezi, Denizli: Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, 2019.
Esen E. Siyez D. Ergenlerde ı̇nternet bağımlılığını yordayan psiko-sosyal değişkenlerin ı̇ncelenmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi 2011; 36(1): 127-138.
Bilgin HC. Ortaokul Öğrencilerinin Bilgisayar Oyun Bağımlılık Düzeyleri Ile Iletişim Becerileri Arasındaki Ilişki. Yüksek lisans tezi. Denizli: Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, 2015.
Ayas T. Lise öğrencilerinin ı̇nternet ve bilgisayar oyun bağımlılık düzeylerinin utangaçlıkla ı̇lişkisi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri 2012; 15(1): 627-636.
Orhan E. 10-14 Yaş Arasındaki Çocukların Fiziksel Aktivite Seviyesi, Dijital Oyun Bağımlılığı Ve Dikkat Düzeyleri Arasındaki Ilişkinin Incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Niğde: Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2018.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Copyright (c) 2025 Journal of Dependence