KAROTİD SİNUSE BASI YOLUYLA KENDİNE ZARAR VERME DAVRANIŞI: OLGU SUNUMU

Rezzan Aydın Görücü; Tuğba Donuk; Zeki Yüncü; Tezan Bildik

KAROTİD SİNUSE BASI YOLUYLA KENDİNE ZARAR VERME DAVRANIŞI: OLGU SUNUMU

Yazarlar

Rezzan Aydın Görücü Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları A.D.
Tuğba Donuk Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları A.D:
Zeki Yüncü Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları A.D.
Tezan Bildik Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları A.D.

Anahtar Kelimeler:

Ergen- bağımlılık- kendine zarar verme davranışı

Özet

Amaç: Kendine zarar verme davranışının genellikle 13-19 yaşlarında başladığı gözlemlenmiştir. Bir kere başlatıldığında bu davranış bağımlılık özellikleri kazanmaktadır ve bunu durdurmak kişi için oldukça zor olabilir. Karotid sinusun elle uyarılması sonucu kan basıncı düşer, kalp atışları yavaşlar, senkop ve kardiak arrest meydana gelebilir. Bu olgu sunumunda 15 yaşındaki bir kız ergende boyun sıkma yoluyla kendine zarar verme davranışına yer verilecektir.
Yöntem: Poliklinik koşullarında ilk psikiyatrik görüşmesi yapılan olgu daha sonra gençlik ruh sağlığı birimi ekibi tarafından değerlendirilmiştir. Olguya projektif testler, organisite testleri ve Kendine Zarar Verme Davranışını Değerlendirme Envanteri uygulandı. Olgu Depresif Duygudurumla Giden Uyum Bozukluğu, Kendine Zarar Verme Davranışı ve Dikkat Eksikliği ve Hiperakti-vite Bozukluğu ön tanısıyla medikal tedavisi düzenlenerek poliklinik izlemine alındı.
Bulgular: Tematik Algı Testi’nde aile bireylerine karşı öfke, agresyon ve hos-til duygular ve düşünceler, ayrılma bireyleşme zorlukları, aileden kopuş sonucu boşluk ve yalnızlık duygularının olması dikkati çekmiş; boş kartta kendini cennette, yalnız ve huzurlu olarak hayal etmesi, olguda özkıyım riskini düşündürmüştür.
Sonuç: Madde kullanımı ve KZVD birlikteliği yüksek oranda görülmektedir. Olgunun bu açıdan yakın izlemi ve güvenliğinin sağlanması uygun olacaktır.

Kaynaklar

Simeon D, Stein DJ, Hollander E. Depersonalization disorder and self injurious behavior. J Clin Psychiatry 1995; 55: 36-40.

Favazza AR. The coming of age of self-mutilation. J Nerv Ment Dis 1998; 186 (Suppl. 5): 259-68.

Aksoy A, Ögel K. Sokakta yaşayan çocuklarda kendine zarar verme davranışı ve madde kullanımı. Anadolu Psikiyatri Dergisi 2005; 6: 163-169.

Favazza AR, Conterio K. Female habitual self- mutilators. Acta Psychiatr Scand 1989; 79: 283-289.

Briere J, Gill E. Self mutilation in clinical and general population samples: prev- alence, correlates and functions. Am J Orthopsychiatry 1998; 68: 609-620.

Langbehn D, Pfohl B. Clinical correlates of self-mutilation among psychiatric inpatients. Ann Clin Psychiatry 1993; 5: 45-53.

Zoroğlu SS, Tüzün Ü, Şar V, et al. Suicide attempt and self-mutilation among Turkish high school students in relation with abuse, neglect and dissociation. Psychiatry Clin Neurosci 2003; 57: 119-126.

Başay BK, Başay Ö, Bildik T, ve ark. İzmir ili genelinde liseli gençlerde kendine zarar verme davranışı: Yaygınlığı, psikopatoloji ile ilişkisi ve intihar olasılığı. 16. Ergen Günleri Özet Kitapçığı, 2011: 40.

Toprak S, Çetin İ, Güven T, et al. Self-harm, suicidal ideation and suicide attempts among college students. Psychiatry Res 2011; 187: 140-144.

American Psychiatric Association Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders. 4th Edition. Washington DC, 1994.

American Psychiatric Association Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders. 5th Edition. American Psychiatric Publishing, 2013.

Aksoy A, Ögel K. Kendine zarar verme davranışı. Anadolu Psikiyatri Dergisi 2003; 4: 226-236.

Muehlenkamp JJ, Gutierrez PM. Risk for suicide attempts among adolescents who engage in non- suicide selfinjury. Arch Suicide Res 2007; 11: 69-82.

Pattison EM, Kahan J. The deliberate self-harm syndrome. Am J Psychiatry 1983; 14: 867-872.

Tarlacı N, Yeşilbursa D, Türkcan S, ve ark. B kümesi kişilik bozukluklarında kendini yaralamanın özellikleri. Türk Psikiyatri Dergisi 1997; 8: 29-35.

Peterson J, Freedenthal S, Sheldon C, et al. Nonsuicidal Self injury in Adolescents. Psychiatry (Edgmont) 2008; 5 (Suppl. 11): 20-26.

Özcan C. Bir ergende kompulsif tarzda senkop ataklarıyla oluşturulan kendine zarar verme davranışı. Çağdaş Tıp Dergisi 2011; 1 (Suppl. 2): 78-80.

Carroll JL, Kim I. Carotid chemoreceptor “resetting” revisited. Respir Physiol Neurobiol. 2013; 185 (Suppl. 1): 30-43.

Dake JA, Price JH, Kolm-Valdivia N, Wielin-ski M. Association of adolescent choking game activity with selected risk behaviors. Acad Pediatr. 2010; 10 (Suppl. 6): 410-416.

Ramowski SK, Nystrom RJ, Rosenberg KD, et al. Health risks of Oregon eighth-grade participants in the “chokinggame” Resultsfrom a populationbased survey. Pediatrics. 2012; 129: 846-851.

Macnab AJ, Deevska M, Gagnon F, et al. Asphyx-ial games or “the choking game”: a potentially fatal risk behaviour. Inj Prev. 2009; 15: 45–49.

Bildik T, Somer O, Basay BK ve ark. Kendine zarar verme davranışı değerlendirme envanteri’nin Türkçe formunun geçerlik ve güvenilirlik çalışması. Türk Psikiyatri Dergisi 2012; 23: 49-57.

Lüleci S. Kendini Yaralama Davranışı Olan Ergenlerin Psikiyatrik ve Sosyokültürel Özellikleri. Yayımlanmamış UzmanlıkTezi, İstanbul: Bakırköy Prof. Dr. Mazhar Osman Ruh Sağlığı ve Sinir Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi, 2007.

Dülger HE, Tokdemir M, Tezcan EA, ve ark. Elazığ Islahevi’ndeki çocuk ve ergen hükümlülerde kendini yaralama davranışı. Düşünen Adam 1997; 10: 18-21.

Aktepe E, Çalışkan S, Sönmez Y. Kendine zarar veren ergenlerin aile işlevlerinin ve benlik saygılarının saptanması: Olgu-Kontrol Çalışması. Anadolu Psikiyatri Dergisi 2014; 15 (Suppl. 1): 69-76.

Greydanus DE, Shek D. Deliberate Selfharm and Suicide in Adolescents. Keio J Med. 2009; 58 (Suppl. 3): 144-151.

Klonsky ED. The functions of deliberate selfinjury: A review of the evidence. Clinical Psychology Review 2007; 27(Suppl. 2):226-239.

Favazza AR, Rosenthal RJ. Diagnostic issues in self mutilation. Hosp Community Psychiatry 1993; 44: 134-140.

Olfson M, Gameroff MJ, Marcus SC, et al. National trends in hospitalization of youth with intentional-self-inflicted injuries. Am J Psychiatry 2005; 162: 1328-1335.

Hawton K, Saunders KE, O’Connor RC. Self-harm and suicide in adolescents. Lancet 2012; 379: 2373-2382.

Nixon MK, Heath NL. Self-injury in Youth. The Essential Guide to Assessment and Intervention, New York, Routledge, 2009.

Brausch AM, Gutierrez PM. Differences in non-suicidal self-injury and suicide attempts in adolescents. J Youth Adolesc 2010; 39: 233-242.

Kennedy BL, Feldmann TB. Self-inflicted eye injuries: case presentations and a literature review. Hosp Community Psychiatry 1994; 45: 470-474.

Centers for Disease Control and Prevention. Unintentional strangulation deaths from the “choking game” among youths aged 6–19 years, United States, 1995–2007. Morb Mortal Wkly Rep. 2008; 57: 141-144.

Andrew TA, Macnab A, Russell P. Update on the “choking game”. J Pediatr. 2009; 155: 777-780.

KAROTİD SİNUSE BASI YOLUYLA KENDİNE ZARAR VERME DAVRANIŞI: OLGU SUNUMU